Kam një qengj, që
ha bar,
me një zile në qafë
varë.
Kam një qengj, një
larosh,
që ma quajnë Bukurosh.
Kiçi-kiçi plot me
gaz,
unë e ndjell ai
vjen pas,
be-be-be blegërin,
turret prapa e m’arrin.
E me brirët dap e dap
do t’më hedhi mu në
trap,
por s’më hedh se më
ka shok,
prandaj lozim të dy
tok.
Qamil Guranjaku
