Një njeri përtac
s’punonte aspak.
Puna më e vogël
i bëhej farmak.
Një herë s’kish
ushqim,
bukë s’i jepnin
tjetër,
shkoi pra në fushë,
Dardha kishte
kokrra,
të mëdha gërcak,
të ëmbla sheqer,
pjekur për merak.
Po përtaci ishte
njeri për çudi:
përtoi t’i
shkundte,
në hije u shtri.
Hoqi dhe kapelën,
pranë vetes e la,
“ Bini këtu brenda,
o ju dardha!” –
tha.
Priste kokrra
dardhe
nga degët e saja,
kur një dardhë e
madhe
u shkëput nga maja
dhe përtacit tonë
në hundë i ra,
thirri fort
përtaci:
“ Obobo, ç’hata!”.
Mark Krasniqi
