1.
Jeta e vogël,
çdo mëngjes,
plot me lot
ka
sytë e zes.
Qan e çirret
Me oiii:
-Më ndjek pas
një qen i zi.
Për çdo natë
më vjen tinës,
do të më hajë
prapa shpinës,
Unë vrapoj,
ai vrapon,
më kap këmbën
ma kafshon…
Nëna Jetën
merr në grykë
dhe i thotë:
-Mos ki frikë,
se është ëndërr
shpirt, o Jetë,
s’të kafshon
me të vërtetë.
Mos u tremb
moj pëllumbeshë,
të ka nëna
trimëreshë!
Jeta qan
e lot lëshon:
-Më kafshon, moj,
më kafshon.
2.
Jeta ka
ditëlindjen sot…
Njëqind vjeç
u bëftë plot!
Erdhën gjyshi,
halla, daja,
mor po erdhi
gjithë mëhalla.
Seç i sollën
plot dhurata,
lodra, pemë,
çokollata…
Sollën dhe
një qen të bukur…
Jo të gjallë,
po qen kukull!
Leshëtor
edhe bardhosh,
ta ka ënda
ta shikosh.
Jeta e vogël,
q’atë natë,
fle me Bardhin
tok në shtrat.
Kur Zioshi
vjen vërdallë,
i lëshon
qenin e bardhë.
Turret Bardhi
si shigjeta,
i zgjat putrat,
i nxjerr kthetrat.
Turret Bardhi
me yrysh
dhe nxjerr dhëmbët
si fildish.
Seç ia mbath
me vrap Zioshi,
sepse trembet
nga Bardhoshi.
Edhe ik
me të katra
kokën hiç
nuk e kthen prapa!
Ik i ziu
me bisht në shalë,
i shkon djersa
palë-palë!
Kështu Jeta
fle rehat,
me Bardhoshin
tok në shtrat.
Odhise Grillo
